Τρίτη, 23 Δεκεμβρίου 2014 12:24

Η Αριστερά θα καταργήσει τον αυτοδιοικητικό «Καλλικράτη»

Ο «Καλλικράτης» συνιστά την πιο αντιδραστική αντι-μεταρρύθμιση στην μεταπολιτευτική περίοδο και στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Ηταν το πιο συνεκτικό σχέδιο της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής στρατηγικής και της μνημονιακής καταιγίδας. Δεν είχε καμία σχέση με τις ανάγκες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών.

Αποτέλεσε εργαλείο νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης αφού:
 α. κατήργησε, κατά παράβαση του άρθρου 102 του Συντάγματος, την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
 β. μετέτρεψε, με το 2ο Μνημόνιο, την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε «Τοπική Δημόσια Διοίκηση» (ούτε την μετάφραση δεν πρόσεξαν οι συγκυβερνώντες),
 γ. στραγγάλισε οικονομικά την Τοπική Αυτοδιοίκηση με μείωση πόρων πάνω από 70%, «ξεφορτώνοντας» πλειάδα αρμοδιοτήτων,
 δ. την υποχρεώνει σε ασφυκτικό έλεγχο μέσω του Παρατηρητηρίου και της υποχρέωσης σε αναγκαστικό ισοσκελισμένο προϋπολογισμό (επιλογή που δέχεται ισχυρή αμφισβήτηση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο),
 ε. την υποχρέωσε στην πιο αντιδραστική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με απολύσεις, επέκταση των ελαστικών σχέσεων ανασφάλιστης εργασίας, με ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών (διαχείριση απορριμμάτων, κοινωνικών υπηρεσιών, ενέργειας, νερού, υποδομών) και
στ. την εξωθεί μέσω της task force, στην ιδιωτικοποίηση της ακίνητης περιουσίας, στην ιδιωτικοποίηση κρίσιμων υποδομών μέσω των ΣΔΙΤ (που αποδομεί η διεθνής εμπειρία με γενικευμένη τάση επαναφοράς σε δημόσιο έλεγχο) και κοινωνικών υπηρεσιών (ενέργεια, νερό, δημοτικός φωτισμός, απορρίμματα κλπ).
 Ο «Καλλικράτης» λοιπόν ήταν το πρώτο μνημονιακό πείραμα (να θυμίσουμε ότι το 1ο Μνημόνιο επιβλήθηκε τον Απρίλιο του 2010 και ο «Καλλικράτης» τον Ιούνιο του 2010), στο σώμα μιας σαστισμένης κοινωνίας και με «πρόθυμους» τους φερόμενους «αυτοδιοικητικούς παράγοντες» του δικομματισμού (θυμάται κανείς τις «δεσμεύσεις» Σαμαρά περί κατάργησης του «Καλλικράτη»;). Να θυμίσουμε απλώς ότι η ενεργή και με ιστορία Τοπική Αυτοδιοίκηση της Ιταλίας απέτρεψε τα σχέδια του πανίσχυρου, τότε, Μπερλουσκόνι για «Ιταλικό Καλλικράτη».
 Και για να ξεμπερδεύουμε με τα κίβδηλα επιχειρήματα των κάθε «μεταρρυθμιστών» (ο κ. Ραγκούσης για παράδειγμα και το λοιπό νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ) να θυμίσουμε ότι η ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση, προ «Καλλικράτη» και μνημονίων, ήταν:
 i. η λιγότερο χρεωμένη στην Ευρώπη των 27 (0,9% του ΑΕΠ και 11,6% αντίστοιχα),
 ii. η πιο υποχρηματοδοτούμενη στην Ευρώπη των 27 (3,1% του ΑΕΠ και 18,5% αντίστοιχα)
 Και έγινε από τις πιο συγκεντρωτικές δομές Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ευρώπη, αφού ο μέσος πληθυσμός των 325 δήμων ανέρχεται σε 34.650 (μέσος όρος Ευρώπης των 27, 5.580) και η έκταση σε 406.000 στρ. (Ευρώπη των 27, 49.000 στρ.).
Επομένως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, για την επιβίωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από την ανατροπή των μνημονιακών ρυθμίσεων και την κατάργηση του «Καλλικράτη», όπως εξήγγειλε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο «Πρόγραμμα της ΔΕΘ» και όπως προτείνεται από το κείμενο θέσεων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
 2. Ο «Καλλικράτης» λοιπόν θα καταργηθεί, από την κυβέρνηση της Αριστεράς, από την κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, και θα αντικατασταθεί από ένα νέο θεσμικό και οργανωτικό πλαίσιο με βασικά χαρακτηριστικά και προτεραιότητες:
 α. την αποκατάσταση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως θεσμού της λαϊκής εξουσίας, ως θεσμού της δημοκρατίας, της συμμετοχής και της κοινωνικής αλληλεγγύης,
β. την θέσπιση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος,
 γ. την ενίσχυση και την θεσμοθέτηση της διαφάνειας, της λογοδοσίας, του δημοκρατικού προγραμματισμού από τα κάτω, στη λογική του «συμμετοχικού προϋπολογισμού», την ενίσχυση θεσμών άμεσης δημοκρατίας (ανοιχτή και συνεχής διαβούλευση, τοπικά δημοψηφίσματα, ηλεκτρονική διακυβέρνηση),
 δ. την νέα Χωροταξική Οργάνωση των δήμων, με κριτήρια τα «ευρωπαϊκά δεδομένα», με λειτουργικά κριτήρια (πολυμορφία ελληνικού χώρου ορεινός, νησιωτικός, αστικός κλπ.) και προπάντων με τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών,
 ε. την κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την ακύρωση των απολύσεων,
 στ. την ακύρωση των σχεδίων ιδιωτικοποίησης δημόσιων αγαθών (νερό, ενέργεια, απορρίμματα, υπηρεσίες) και της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας και
 ζ. την αύξηση της χρηματοδότησης με την μεταβίβαση φορολογικών εσόδων, μέσω Ειδικού Ταμείου και με την μετατροπή του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων σε Αναπτυξιακή Τράπεζα για την υλοποίηση του αναπτυξιακού σχεδιασμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με την διασφάλιση πόρων από το ΕΣΠΑ2 αλλά και των άλλων κοινοτικών πόρων, μέσω ενός ιεραρχημένου προγράμματος.
3. Για την κυβέρνηση της Αριστεράς οι καταστατικοί και στρατηγικοί στόχοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι:
 α. η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η άσκηση δηλαδή κατά προτεραιότητα συγκροτημένης κοινωνικής πολιτικής (όπως κάνει η ευρωπαϊκή τοπική αυτοδιοίκηση) με σκοπό την στήριξη των θυμάτων της κρίσης και της εξασφάλισης της κοινωνικής συνοχής. Ετσι ώστε να μην υπάρχει συμπολίτης και οικογένεια χωρίς νερό, τροφή, ένδυση, ρεύμα, στέγη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Προς την κατεύθυνση αυτή πέραν από την οικονομική στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης απαιτείται η συγκρότηση δομών άσκησης κοινωνικής πολιτικής, η συνεργασία με τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και η κινητοποίηση - ενεργοποίηση των τοπικών κοινωνικών δυνάμεων.
 β. να γίνει το κέντρο του τοπικού και περιφερειακού δημοκρατικού αναπτυξιακού σχεδιασμού για την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση, για την οικοδόμηση ενός εναλλακτικού παραγωγικού προτύπου, που θα έχει ως βασικές προτεραιότητες:
 - την ικανοποίηση των βασικών αναγκών της τοπικής κοινωνίας και των πολιτών και όχι την κερδοφορία και την κερδοσκοπία των αγορών και του κεφαλαίου, μέσω της διασφάλισης των κοινωνικών αγαθών της εργασίας, της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού, της ενέργειας,
 - την αντιμετώπιση των χωρικών και κοινωνικών ανισοτήτων, την πληθυσμιακή, παραγωγική και κοινωνική κατάρρευση των ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, την απορρόφηση της ανεργίας των αστικών κέντρων, τη συγκράτηση και προσέλκυση των νέων ηλικιών,
 - την διασφάλιση της αειφορίας και βιωσιμότητας του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων και όχι το ξεπούλημα και την ιδιωτικοποίηση των πάντων (δασών, ακτών, ορυκτού πλούτου, φυσικών πόρων, δημόσιας περιουσίας).
 - την κατά προτεραιότητα προώθηση αγροτοδιατροφικού προγράμματος που θα υπηρετήσει το σχέδιο της κοινωνικής συνοχής, της ανάδειξης των τοπικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων και θα στηρίξει την οριζόντια διασύνδεση της αγροτικής παραγωγής, της μεταποίησης και της τουριστικής ανάπτυξης.
 
Γιώργος Γκόνης
Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής
ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας
 Γαργαλιάνοι