Το Λουχάνσκ, το Ντονέτσκ, τη Ζαπορίζια και τη Χερσώνα. Στα «σταλινικά δημοψηφίσματα» στην Ουκρανία το 97% ψήφισε «ναι» στην προσάρτηση...
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν, αφού προσάρτησε τις τέσσερις κατεχόμενες ουκρανικές περιοχές και τις ανακήρυξε ρωσικό έδαφος, δήλωσε ότι εξεπλάγη από τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων! Ενδεχομένως επειδή του θύμισαν άλλα αποτελέσματα, άλλων προκατόχων του. Και αμέσως μετά, υπέγραψε διάταγμα με το οποίο θέτει υπό ρωσικό έλεγχο και τον μεγαλύτερο πυρηνικό σταθμό στην Ευρώπη, στη Ζαπορίζια, που λειτουργεί με ουκρανικό προσωπικό!
Ταυτόχρονα ο πρόεδρος Πούτιν δηλώνει ότι έχει μεγάλο σεβασμό για τον ουκρανικό λαό παρά την «τρέχουσα κατάσταση». Αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ απειλεί με διεύρυνση των πολεμικών μέσων που προτίθεται να χρησιμοποιήσει στον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας και των δυτικών συμμάχων της. Εξάγγειλε πυρηνική ομπρέλα που προστατεύει τις προσαρτημένες περιοχές και απειλεί ότι θα χρησιμοποιήσει στο πεδίο όλες τις δυνάμεις και τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Δηλαδή απειλεί για πόλεμο με πυρηνικά με τη χρήση των 1.588 οπλισμένων πυρηνικών κεφαλών που διαθέτει…
Είναι όμως κάτι τέτοιο πιθανό; Υπάρχει πράγματι τέτοιο ενδεχόμενο; Είναι άραγε τόσο απλό, ο Πούτιν να εκτοξεύσει πυρηνικά από το «βαλιτσάκι» του; Δεν είναι εύκολο. Από τη μια πλευρά υπάρχει ο διεθνής παράγων που κινείται παρασκηνιακά και από την άλλη υπάρχει μια δικλείδα ασφαλείας. Αν ο Πούτιν χρησιμοποιήσει το «βαλιτσάκι», ουσιαστικά θα δώσει την εντολή για την χρήση των πυρηνικών στον Βαλέρι Γκεράσιμοφ, δηλαδή στον Ρώσο αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, υφυπουργό άμυνας και μέλος του συμβουλίου εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας.
Αυτός είναι όμως, ο ιθύνων νους ενός νέου στρατιωτικού δόγματος στη Ρωσική Ομοσπονδία, του «δόγματος Γκεράσιμοφ» και ο εισηγητής του «πολέμου νέας γενιάς» για υβριδικές (σύμφωνα με τον Γιεβγκένι Μέσσνερ) στρατιωτικές επιχειρήσεις στον 21ο αιώνα. Σύμφωνα με τον Ρώσο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων ο πόλεμος της «νέας γενιάς» στηρίζεται σε μη στρατιωτικά μέσα για την επίτευξη των τελικών στρατιωτικών και πολιτικών στόχων.
Ο Γκεράσιμοφ πιστεύει ότι οι αποφάσεις θα πρέπει να παίρνονται από ένα ολιγομελές σχήμα, με πλήρη μυστικότητα ώστε η ρωσική ηγεσία να δρα άμεσα, χωρίς φραγμούς και ενδοιασμούς. Έτσι η πολιτική γίνεται η συνέχεια του πολέμου.
Οι συγκρούσεις, όταν αυτές είναι απαραίτητες, θα πρέπει να γίνονται στα μετόπισθεν, στο εσωτερικό του αντιπάλου, σε πολιτικό, ενημερωτικό, οικονομικό και γενικότερα μη στρατιωτικό επίπεδο με στόχο τον έλεγχο των διαμαρτυριών του πληθυσμού. Τα στρατιωτικά σώματα θα μπορούν να επεμβαίνουν σε μικρής έκτασης επιχειρήσεις ενώ η ανοιχτή και ευρεία ένοπλη εμπλοκή είναι η τελική λύση.
Μπορεί λοιπόν ο Βαλέρι Γκεράσιμοφ να ξεπεράσει τις αρχές του και να υπακούσει σε μια ενδεχόμενη εντολή του Πούτιν για χρήση των πυρηνικών; Φυσικά όχι. Έτσι όμως θα έχει εφαρμόσει το δόγμα του, αφού έχει ήδη καταφέρει ένα σοβαρό χτύπημα στην Ευρώπη με τη στέρηση των πηγών ενέργειας που απειλεί τον πληθυσμό της με… κρυοπαγήματα.
