H ταχύτητα των πληροφοριών και η αντικατάσταση της μιας είδησης από την άλλη προκαλούν αναστάτωση στον κόσμο που ψάχνει να γλυτώσει από αυτό τον ανελέητο βομβαρδισμό αλλά που εκείνος είναι που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, για να εισέλθει η ταχύτητα που αλλάζει τα πάντα.
Η ταχύτητα που διασκόρπισε ήδη τις αξίες των ανθρώπων αλλά πάνω απ΄όλα την δυνατότητά τους να επικοινωνούν και να αξιολογούν την πληροφορία, που μετέτρεψε την ενημέρωση σε ασήμαντο λανσάρισμα της κάθε ευτέλειας στο όνομα της μίας και μοναδικής οικονομικής αξίας, αυτή η απαξίωση της ποιότητας στα πράγματα και ο παραμερισμός κάθε αλλαγής στις νοοτροπίες και τα γούστα που φέρνει ο καιρός και τα γυρίσματά του, όλα αυτά έχουν γκρεμίσει τα είδωλα και τις κορυφές της σκέψης που τόσα πρόσφεραν στο πέρασμα των χρόνων.
Οι άνθρωποι είναι σιδηροδέσμιοι αυτής ακριβώς της καταιγίδας από πληροφορίες, δεν σηκώνουν καν κεφάλι όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά δεν μπορούν λόγω αυτής ακριβώς της καθήλωσης σε περιττά αγαθά και υπερκορεσμένη αφθονία.
Σπεύδουν λοιπόν οι περισσότεροι να παρακολουθήσουν την πληροφοριακή ροή του χρόνου, να αναπαράγουν την μία είδηση μετά την άλλη και δεν σκέπτονται ότι όλα αυτά γυρνούν σε βάρος τους από την στιγμή που και δημιουργικό αύριο δεν υπάρχει και η δομημένη φυλακή της σκέψης δημιουργεί αυτό το απροσπέλαστο εμπόδιο που δεν επιτρέπει σε κανέναν να ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο.
Μιλούν και αναφέρονται πολλοί στην είδηση της ημέρας, στο ρεπορτάζ – «φωτιά» και την αποκλειστικότητα που δεν πέρασαν ποτέ από κριτική ανάλυση, που δεν είδαν σε καμία περίπτωση το πως και με ποιο τρόπο ασήμαντα συμβάντα έγιναν πρωτοσέλιδα και αυτά συνήθως στις ηλεκτρονικές εφημερίδες από τότε που το χαρτί της εφημερίδας έγινε δυσεύρετο.
Μοιραία λοιπόν δημιουργείται μια μέγγενη παραπληροφόρησης, ένα πεδίο ευτέλειας και ασημαντότητας γιατί αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, η απομάκρυνση του ανθρώπου από την υπόστασή του και η συμπερίληψή του σε έναν αριθμητικό κατάλογο και αλγόριθμο που τροποποιεί την αναγνωσιμότητα και την επισκεψιμότητα στις εριδησεογραφικές ιστοσελίδες.
Το δε πιο τραγικό απ΄όλα είναι πως οι ίδιοι που στήνουν αυτό το πανηγύρι, οι ίδιοι διοργανώνουν και τα φανταχτερά συνέδρια που συχνά κατακεραυνώνουν με την επιχειρηματολογία των συμμετεχόντων σε αυτά ομιλητών την ταχύτητα της απερίσκεπτης και ανέλεγκτης πληροφορίας.
Από κοντά λοιπόν ένας κόσμος που έχασε τα ίχνη του και αποφάσισε πως πρέπει να αφήσει πίσω του τα πάντα για να θυσιαστεί στην ταχύτητα της πληροφορίας και στον ορυμαγδό της εκμετάλλευσης του νου και της ψυχής.
Υπάρχει λύση σε τούτο τον χαλασμό; Μπορεί ο άνθρωπος να αντισταθεί στην ταχύτητα της πληροφορίας που σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά μία διαδικασία που όταν μπαίνει κανείς δεν βγαίνει; Πολλοί θα ισχυριστούν ότι αυτές οι σκέψεις είναι αδιέξοδες, πως η καταμέτρηση και μόνο των κλικ είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του διαλόγου και της επικοινωνίας άλλων εποχών και της τωρινής που εδράζεται στο γρήγορο και περιττό αρκεί να γεμίζει η ώρα και η στιγμή με κάτι. Είναι αλήθεια. Με την διαφορά όμως πως από το να το πει κανείς, μέχρι να το συνειδητοποιήσει, μεσολαβεί κάποιος χρόνος και συνήθως όταν αποφασίζει κανείς να σκεφθεί, είναι πολύ αργά. Θέλω να πω πως με το να αποκαλούμε και μόνο κάτι ως δεδομένο χωρίς να έχουμε προσμετρήσει τις διαστάσεις του, αυτό δεν αποτελεί παρά την ταφόπλακα για αυτά που έχουμε πάψει να σκεφτόμαστε και να ονειρευόμαστε.
Περνούν λοιπόν τα χρόνια και οι στιγμές και δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει την ταχύτητα της πληροφορίας που επηρεάζει την καθημερινότητα. Διασαλεύοντας την εσωτερική τάξη και κλείνοντας τα νοητικά περάσματα, η εποχή της γρήγορης και αδιασταύρωτης πληροφορίας που αφορά την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη, η ίδια η συγκάλυψη πραγματικών γεγονότων που θάβονται κάτω από την πληροφοριακή αχρηστία, οι υπέρτιτλοι, οι παραπομπές σε άλλο Μέσο και η αντιγραφή και αστραπιαία μετάδοση της πληροφορίας, όλα αυτά οδηγούν σε έναν κόσμο της μόνιμης σκεπτικής απουσίας.
Μετρά δηλαδή το να γνωρίζεις αυτό που σου λένε ότι έγινες και λιγότερο να το ξέρεις αφού μελετήσεις την προέλευση και τις συνθήκες που τελείται ένα συμβάν. Έτσι με πολύ εύκολο τρόπο, όλοι γνωρίζουν τα πάντα από λεπτό σε λεπτό και όλοι έχουν άποψη από την θαυματουργή ταχύτητα.
Σε σημείο που οι πληροφορίες να μπερδεύονται, να αντιφάσκουν, να αντιστρέφουν και να τροποποιούν τα πάντα. Από το πως εργάζεται κάποιος, μέχρι το πως ψυχαγωγείται. Και αυτό όλο το αποκαλούν ως θαύμα της ταχύτητας του Μέσου. Ο δε λόγος και διάλογος μετατρέπονται σε βιαστική διεκπεραίωση που εμπλουτίζονται με την μορφή σχολίων. Και όλα αυτά για την ταχύτητα της εικονικής προσφοράς αδιασταύρωτων πληροφοριών και την αναγωγή τους στο υποτιθέμενο ελεύθερο πεδίο έκφρασης, η αξία του οποίου χάνεται από την αδιασταύρωτη πληροφορία του επόμενου λεπτού. Αποτέλεσμα της απροσμέτρητης ταχύτητας και αυτό.
